بوذرجمهر و خزانه دار انوشیروان

به گزارش وبلاگ دانلود شریف، خبرگزاری دانشجویان ایران (خبرنگاران)- افسانه های مردم ایران

بوذرجمهر و خزانه دار انوشیروان

انوشیروان عادل وزیری داشت به نام بوذرجمهر که در سیاست و عقل لنگه نداشت. این وزیر دارای پنج پسر و پنج دختر بود. یک روز دختر کوچک وزیر که خیلی عزیز کرده بود، آمد پیش پدرش و گفت: من در بازار یک گل الماس دیدم و عاشقش شدم. پول بده تا آن را بخرم. بوذرجمهر گفت: ای فرزند! پول من کفاف این خرج ها را نمی دهد. دختر گفت: تو وزیر انوشیروان و عقل او هستی، چطور برای یک گل الماس پول نداری. اگر تا سه روز دیگر، آن را برایم نخری خود را می کشم.

فردا بوذرجمهر به نزد انوشیروان رفت. انوشیروان دید بوذرجمهر خیلی ناراحت است. علت را پرسید. بوذرجمهر آن چه را بین خود و دخترش گذشته بود، برای او گفت. و بعد اضافه کرد که: شما خوب است یک مقدار به معاش من مدد برسانی تا بتوانم جواب بچه هایم را بدهم. انوشیروان خزانه دار را صدا زد و گفت: در این ماه هرچه بوذرجمهر پول خواست به او بده. بوذرجمهر رفت.

خزانه دار شاه گفت: همه چیزها در دست بوذرجمهر است. مالیات در دست اوست. هست و نیست سلطان در دست اوست. آن وقت برای این که خودش را پاک نشان دهد، می گوید پول یک گل الماس را ندارم. انوشیروان در فکر فرو رفت و با خود گفت: سلطان هم باید خرده عقل داشته باشد، دروغگو را بشناسد، راستگو را بشناسد. در آن زمان، انوشیروان یک زنجیر به درِ بارگاه نصب کرده بود که یک سرش به زنگی وصل و در اتاق خودش بود. اگر رعیتی با او حرفی داشت، زنجیر را تکان می داد. زنگ صدا می کرد و انوشیروان برای شنیدن حرف های رعیت نزد او می آمد. انوشیروان با خودش فکر کرد: شاید محافظین نمی گذارند کسی به زنجیر نزدیک شود. بوذرجمهر را خواست و گفت:امروز بگو جار بزنند که بار عام می نشینم و هرکس می خواهد بیاید. جار زدند. مردم شهر جمع شدند. انوشیروان بوذرجمهر را دنبال نخود سیاه فرستاد. آن وقت رو به جمعیت کرد و گفت: هرکس از وزیر من، بوذرجمهر، گله و شکایتی دارد بدون واهمه بگوید. از هیچ کس صدا درنیامد. انوشیروان با عصبانیت گفت: هیچ کس شکایتی ندارد؟ همه مردم فریاد زدند:شکایتی نداریم. پیرمردی بلند شد و گفت: یک نفر در این شهر هست که روزی یک بار برای من آذوقه می آورد. دو روز است که نیامده، من از او شکایت دارم انوشیروان گفت: ببین میان جمعیت هست؟ پیرمرد گفت: نگاه کرده ام. اگر بود یقه اش را می گرفتم و می پرسیدم که چرا نیامده. انوشیروان فرستاد دنبال بوذرجمهر. وقتی بوذرجمهر آمد. پیرمرد گفت: قربان این همان شخص است.

سلطان خزانه دار را خواست و به او گفت:ای حرام زاده بخیل، هیچ کس از بوذرجمهر شکایتی نداشت تو می خواستی وزیری را که نمی گذارد کسی در مملکت گرسنه بخوابد، از من جدا کنی؟ خزانه داری مثل تو به درد من نمی خورد. بعد از بوذرجمهر پرسید: چرا آذوقه پیرمرد را این دو روز ندادی؟ بوذرجمهر گفت: چون می دانستم که این خزانه دار برای من مایه می گیرد، من مخصوصا آذوقه پیرمرد را نبردم که بدانی چطور مملکت را اداره می کنم

منبع: فرهنگ افسانه های مردم ایران جلد 1، علی اشرف درویشیان و رضا خندان مهابادی، نشر ماهریس.

منبع: خبرگزاری ایسنا

به "بوذرجمهر و خزانه دار انوشیروان" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "بوذرجمهر و خزانه دار انوشیروان"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید