قله دماوند حدود 70 سال پیش!
به گزارش وبلاگ دانلود شریف، در کتاب مختصر البلدان، نوشته اب وب ک ر اح م دب ن م ح م دب ن اس ح اق ه م دان ی اب ن ف ق ی ه (قرن سوم هجری) درباره دماوند آمده است: مازیار گروهی از مردم دیلم و طبرستان را بدین کوه فرستاد تا سرگذشت ضحاک را معلوم نمایند. آنان چنین گفتند که مدت دو شبانه روز و بعضی از روز سوم از آن بالا رفته اند. قله آن را آن که از دور، چون گنبدی مخروطی شکل به چشم آید، دارای مساحتی دیده اند به میزان سی جریب و بالای آن پر از ریگ، بدان گونه که در پا در آن فرو می رفته است و بر آن جنبنده ای ندیده اند.
به گزارش وبلاگ دانلود شریف، چه از بسیاری سرما و باد های سخت توفنده برندد و جانوری بدان فراز نرسد. نیز بر آن قله سی دهنده بدیده اند که از درون آن ها دود گوگردی بیرون زند و بر دهانه آن ها گوگردی زرد، چون زر بوده است. چند انبان از آن برای ما آورده اند. این دسته می گفتند کوه ها اطراف را، چون توده های خاک دیده اند و دریا نیز به مقدار نهری کوچک با آن که در میان کوه و دریا بیش از بیست فرسنگ است.
ناصر خسرو نیز در کتاب خود درباره دماوند نوشته است: میان ری و آمل کوه دماوند است مانند گنبدی و آن را لواسان گویند و بر سر آن چاهی است که نوشادر از آنجا حاصل می شود و گویند که کبریت نیز، مردم پوست گاو ببرند پر نوشادر (کلرور آمونیوم) نمایند و از سر کوه بغلطانند که به راه نتوان فرود آمدند.
ویلیامز جکسون متخصص آمریکایی زبان های هند و اروپایی که مدتی را در ایران به سر برده، در سفر نامه خود درباره این کوه نوشته است: هنگامی که به سوی تهران اسب می تاختیم، خورشید سایه های طولانی از کوه دماوند بلندترین قله سلسله جبال البرز که در اوستا هرابرزئیتی نامیده می شود.
بر جهان می افکند. دماوند با قله پوشیده از برف و چهره اخم نموده اش قریب 6000 متر از زمین سر برافراشته و جلوی آسمان را سد نموده است. از چهره عبوس و اخم نموده آن نباید تعجب کرد، زیرا بنا بر افسلنه ها، وظیفه سنگینی بر عهده دارد و باید در زیر آن قامت جسیم و گردن خود، قرن ها ضحاک با اژدیهاک آن هیولای غول پیکر را بر هم بفشارد تا مبادا از زنجیر اسارت بگریزد و جهان را از ظلم وستم بپاکند.
تنها در هزاره پانزدهم است که کوه از دین وظیفه سنگین آزاد می شود، زیرا در آن موقع پهلوانان بزرگ گرشاسپ (کرشاسپ) از خوب برانگیخته خواهد شد و ضحاک را خواهد کشت و دوران تازهی شروع خواهد گشت. اما دیری نگذشت که وارد دروازه مرکز شدیم و افکار من از اسطوره های قدیم و ویرانه ای باستانی به موضوع های تازه و امروزی بار آمد.
سر پرستی سایکس شرق شناس، نماینده نظامی انگلستان و مأمور تأسیس کنسولگری انگلیس در کرمان و سیستان نیز درباره دماوند آورده است: در جنوب به بحر خزر قله بزرگ آتشفشانی دماوند اجرا شده که ارتفاع آن زیاده است 19000 پاست و ارفع جبال قطعه آسیا است که در مغرب هیمالیا واقع می باشد.
تعیین است که تخیلات شاعرانه راجع به قله دماوند در فکر همه کس تاثیر دارد، مخصوصا در فکر کسانیکه مثل من در وسط زمستان شکوه و جلوه آفتاب را هنگام غروب در مقابل آن کوه دیده و دیدن نموده باشد. چه بعد از آنکه آخرین تابش آفتاب از روی رشته اصلی البرز محو شد و رنگ سفید تیره رنگ کوه ظاهر گشت، شخص بدنه مخروطی دماوند را می بیند که روشنایی قرمز رنگی سراپای آن را گرفته و تدریجا روشنایی بالا می رود تا عاقبت منحصر به راس مخروط می شود.
آنگاه ناگهان غروب می نماید و مرگ فضا را می گیرد و من هیچ چشم انداز ای را به این زیبایی و تاثیر ندیده ام و هر وقت از ایران دور می شوم، این یکی از تذکراتی ست که بسیار دوست دارم.
منبع: فرارو