آلزایمر، سفر به وادی فراموشی - وبلاگ دانلود شریف

به گزارش وبلاگ دانلود شریف، براساس گزارش انجمن جهانی آلزایمر، در سال 2010 تعداد جمعیت افراد مبتلا به دمانس و آلزایمر 35 میلیون نفر بود. این عدد 10 درصد بیشتر از پیش بینی قبلی این انجمن بود. پیش بینی می گردد این جمعیت هر 20 سال 2 برابر گردد و تا سال 2030 به 7/65 میلیون نفر و تا سال 2050 به 4/115 میلیون نفر برسد.

آلزایمر، سفر به وادی فراموشی

نویسنده : علی اخوان بهبهانی

پیتر مارتین، پیرمرد 87 ساله که به بیماری آلزایمر دچار است، مرگ همسر خود را باور ندارد. این عدم درک باعث پدید آمدن مسائلی برای اطرافیان پیتر شده تا جایی که آنها تصمیم می گیرند او را به یک آسایشگاه روانی منتقل نمایند، اما این همه ماجرا نیست و حضور پیتر در آن آسایشگاه مسائل تازهی به وجود می آورد.

مردی طی تصادف، دچار آلزایمر می گردد و زنی که همسر خود را در تصادف از دست داده، هر سال برای یافتن او در روزنامه آگهی می دهد. اینها تنها داستان فیلم های سینمایی نیست بلکه گوشه ای از واقعیت های بیماری آلزایمر است که اگر از آن غفلت کنیم بزودی دنیای ما را تسخیر می نماید.

براساس گزارش انجمن دنیای آلزایمر، در سال 2010 تعداد جمعیت افراد مبتلا به دمانس و آلزایمر 35 میلیون نفر بود. این عدد 10 درصد بیشتر از پیش بینی قبلی این انجمن بود. پیش بینی می گردد این جمعیت هر 20 سال 2 برابر گردد و تا سال 2030 به 7/65 میلیون نفر و تا سال 2050 به 4/115 میلیون نفر برسد.

تحقیقات نشان داده است 6 تا 7 درصد جمعیت بالای 65 سال مبتلا به آلزایمر هستند و بعد از این سن با بالا رفتن هر 10 سال، 10 درصد هم بر تعداد مبتلایان به آلزایمر در آن سن افزوده می گردد. به نحوی که حدود 17 درصد افراد در 75 سالگی به آلزایمر دچار می شوند و از 85 سالگی به بالا، 50درصد سالمندان به آلزایمر مبتلا خواهند شد.

در ایران آمار دقیقی از تعداد مبتلایان به آلزایمر وجود ندارد، اما با توجه به محدوده سنی جمعیت و درصد سالمندان کشور، تخمین زده می گردد بین 350 تا 400 هزار نفر در ایران به آلزایمر مبتلا باشند.

یک قرن با آلزایمر

در سال 1901 دکتر الویس آلزایمر که یک روانپزشک آلمانی بود، بیمار 51 ساله ای را که به دلیل مسائل تکلمی، توهمات شنوایی، اختلالات شناختی و هذیان در بیمارستانی در فرانکفورت بستری شده بود، مورد آنالیز قرار داد.

طی این آنالیز ها دکتر آلزایمر چندین شیء مختلف را به این خانم نشان داد و مدتی بعد درباره آنها از او سوال کرد ولی وی نتوانست هیچ کدام از آنها را به خاطر بیاورد.

وی ابتدا مشکل این خانم را به اسم یک اختلال فراموشی در نوشتن ثبت کرد ولی در واقع خانم آگوست، اولین فردی است که بیماری آلزایمرش تشخیص داده شده است. خانم آگوست آوریل 1906 درگذشت و پس از فوت وی دکتر آلزایمر به یاری دو پزشک ایتالیایی دیگر به آنالیز کالبد شکافی و پاتولوژی سیستم عصبی وی پرداختند. در 3 نوامبر 1906 و در سی و هفتمین گردهمایی روانپزشکان آلمان، دکتر آلزایمر بیماری خانم آگوست را معرفی و اظهار کرد پلاک های آمیلوییدی در مغز می تواند به اسم علامت مشخصه این بیماری مطرح باشد.

تعریفی علمی او از این بیماری هنوز هم پابرجاست و این بیماری برای قدردانی از یک عمر تحقیق آلویس آلزایمر، آلزایمر نامیده شده است. 30 شهریور (21 سپتامبر) روز دنیای آلزایمر است؛ روزی که به دنیایان یادآوری کند این افراد فراموشکار را فراموش ننمایند. به مناسبت روز دنیای آلزایمر در دنیا مراسم و همایش های مختلفی برگزار می گردد. روز دنیای آلزایمر هر سال با یک شعار برگزار و برنامه های آن روز هم براساس آن شعار تدوین می گردد.

شعار سال 2008 این روز زمانی برای تلف کردن نداریم بود تا یادآوری کند چقدر زود دیر می گردد. روز دنیای آلزایمر و برنامه های آن به وسیله انجمن دنیای آلزایمر که متشکل از 75 کشور در سراسر دنیاست، هماهنگ می گردد و هدف آن برانگیختن و توجه رسانه ها و کسانی که در تصمیم گیری و برنامه ریزی مسوولیت دارند، است.

شعار سال 2009 روز دنیای آلزایمر تشخیص زودتر آلزایمر، توجه کنید بود. شعار امسال هم چهره زوال عقلی انتخاب شده است تا نشان دهد این بیماری چه صورت های مختلفی دارد.

سفری خاموش به وادی فراموشی

آلزایمر سفری خاموش به وادی فراموشی است. سفری را شروع نموده ام که به غروب زندگی ام می انجامد. این جمله را رونالد ریگان بر زبان آورده بود. رئیس جمهور پیشین آمریکا زمانی که مطلع شد مبتلا به آلزایمر است با گفتن این جمله این خبر را به اطلاع عموم رسانده بود. ریگان سال 1994 طی نامه ای به مردم آمریکا اظهار داشت از بیماری آلزایمر رنج می برد و رسما با هموطنانش خداحافظی کرد. چهلمین رئیس جمهور آمریکا که 10 سال با بیماری آلزایمر دست و پنجه نرم نموده و حافظه اش را از دست داده بود در سال 2004 درگذشت، اما او تنها فرد مشهوری نبود که به این بیماری مبتلا شد.

چارلز برانسون، هنرپیشه معروف هالیوود که فیلم های او نظیر فرار بزرگ، هفت دلاور، روزی روزگاری در غرب، آفتاب سرخ، آپاچی و 12 مرد خبیث همیشه در خاطر دوستداران سینماست، سال 2003 در حالی که به آلزایمر مبتلا بود در 81سالگی به دلیل ذات الریه جان خود را از دست داد.

نکته: 28میلیون نفر از مردم دنیا مبتلا به آلزایمر هستند، بی آن که خود از این موضوع مطلع باشند و این رقم معادل سه چهارم کل مبتلایان به آلزایمر است. کل مبتلایان به آلزایمر بالغ بر 36 میلیون نفر می شوند

فرانس پوشکاش فوتبافهرست افسانه ای مجارستان هم قربانی دیگر این بیماری بود؛ پوشکاش پیروز شد در 84 بازی ملی 83 گل به ثمر برساند. (یعنی تقریبا یک گل در هر بازی که این خود یک رکورد در عرصه گلزنی طی بازی های ملی به تعداد می آید.) وی پس از علی دایی از ایران، دومین گلزن برتر تاریخ دنیا فوتبال به تعداد می آید، اما در نهایت از آلزایمر گل خورد و بازی را واگذار کرد.

ایریس مرداک نویسنده و فیلسوف انگلیسی، هارولد ویلسون نخست وزیر پیشین انگلیس، چارلتون هوستون بازیگر توانای سینما که بیشتر ما وی را با فیلم بن هور می شناسیم، ریتاهای ورث ادی رابینسون و ادی آلبرت از دیگر کسانی بودند که به این بیماری مبتلا شدند. جیمز دوهان، بازیگری که نقش مونتگمری اسکات، سرمهندس سفینه فضایی انترپرایز را در مجموعه تلویزیونی و فیلم های پیشتازان فضا بازی می کرد را هم می توانید به فهرست مبتلایان به آلزایمر اضافه کنید.

علائم دیررس

همه بیماران این شانس را ندارند که در همان مراحل اولیه به بیماری خود پی ببرند. در گزارش دنیای آلزایمر در سال 2011 آمده است 28 میلیون نفر از مردم دنیا مبتلا به آلزایمر هستند، بی آن که خود از این موضوع مطلع باشند. این رقم معادل سه چهارم کل مبتلایان به آلزایمر است. کل مبتلایان به آلزایمر بالغ بر 36 میلیون نفر می گردد. عدم مطلعی از ابتلا به آلزایمر باعث می گردد بیمار درمان را بموقع شروع نکند، اطلاعات کسب ننموده و هدایت نگردد. در سال های گذشته پیشرفت در زمینه درمان آلزایمر چشمگیر نبوده است، گرچه بشر بیش از هر زمان دیگر به چنین پیشرفتی احتیاج دارد.

بر پایه این گزارش در کشورهای صنعتی 20 تا 50 درصد بیماران از تشخیص درست بهر ه مند می شوند، اما در کشورهای در حال توسعه این رقم بالغ بر حدود 10 درصد بیماران می گردد. در این گزارش آمده است پژوهشگران به این نتیجه رسیده اند که تشخیص آلزایمر اغلب دیرهنگام است. دیسی آکوستا، رئیس انجمن بین المللی آلزایمر می گوید: تشخیص دیرهنگام آلزایمر به معنای از دست دادن امکانات برای بهبود کیفیت زندگی میلیون ها انسان است.

محققان می گویند حقیقت ندارد اگر تصور کنیم که تشخیص زودهنگام آلزایمر بی معناست و فرقی در درمان به وجود نمی آورد و اقدامات مثبتی وجود دارد که در صورت انجام آنها در مراحل اولیه آلزایمر، می توان فرایند پیشرفت بیماری را کند کرد.

هجدهمین اقتصاد بزرگ دنیا

پژوهشگران در گذشته، پیش بینی نموده بودند تعداد مبتلایان به این بیماری در هر 20 سال 2 برابر می گردد. برهمین اساس، تعداد اعلا م شده در امسال یعنی 36 میلیون مبتلا به آلزایمر می تواند تا سال 2050 به 115 میلیون نفر برسد. دلیل این مدعا آن است که میانه طول عمر در حال افزایش است. از آنجا که بیماری های دمانس (زوال عقل/اختلال حواس) و آلزایمر در سنین بالا دیده می گردد، می توان نتیجه گرفت که تعداد مبتلایان به این بیماری ها هم افزایش خواهد یافت.

هزینه درمان بیماری آلزایمر معادل یک درصد فراوری ناخالص دنیای است. هزینه مستقیم مراقبت از بیماران مبتلا به آلزایمر بیش از کل هزینه های بیماری قلبی، سرطان و سکته مغزی است. این هزینه ها جدای از فردی است که باید دائم مراقب او بود. با توجه به هزینه های بالای زندگی، بسیاری از خانواده ها توانایی مادی لازم برای نگهداری بیمار آلزایمری را ندارند. به گفته نویسندگان گزارش آلزایمر در سال 2011، اگر این بیماری یک کشور بود، این کشور هجدهمین اقتصاد بزرگ دنیا به حساب می آمد.

یکدیگر را فراموش نکنیم

متاسفانه آلزایمر تنها یک بیماری با وجه پزشکی نیست بلکه یک بیماری با ابعاد بسیار وسیع اجتماعی است. این بیماری مسائل اجتماعی بسیاری برای خود فرد و خانواده او به همراه دارد. بسیاری از مواقع مبتلایان به این بیماری به دلیل حالات خود در کوچه و خیابان مورد تمسخر دیگران قرار می گیرند. هر شخصی می تواند به آلزایمر مبتلا بگردد و افراد مبتلا و خانواده ایشان احتیاج به درک و حمایت دارند. فراموشی از زندگی ماست یا خواهد بود و نمی توان به پنهان کردن آن پرداخت. فرد مبتلا معمولا احتیاجهای خود را از قبیل تشنگی و گرسنگی بسیار فوری می داند و برای برطرف آن بدون توجه به ملاحظات اجتماعی و اثراتی که رفتارش بر دیگران دارد، اقدام می نماید. با پیشرفت بیماری، فرد بیشتر درونگرا خواهد شد و ارتباطات اجتماعی به مرور محدودتر و با مشکل روبرو می گردد. تمامی این مسائل تحمل این بیماران را مشکل تر می نماید.

دانش امروزی بشر می گوید درمان آلزایمر بسیار سخت و به تعبیری ناممکن است. افرادی که از نظر جسمی و فکری فعال هستند به مراتب کمتر از دیگران در معرض بیماری خطرناک آلزایمر قرار می گیرند. معاشرت با دیگران، مسافرت، آموختن زبانی تازه، حفظ کردن شعر، آموختن موسیقی و... می تواند این بیماری را به تاخیر بیندازد. ارتباط با دوستان قدیمی می تواند آرامش بخش باشد و به حفظ سلامت افراد سالمند یاری کند. دیدار ها، نامه ها و تماس تلفنی با دوستان بسیار در به تاخیر انداختن این بیماری تاثیرگذار است.

ما در دنیایی که بسرعت در حال پیرشدن است، زندگی می کنیم. هر چند با افزایش سن بسیاری از بیماری ها خود را نشان می دهد، اما آلزایمر بر کیفیت زندگی بیشتر اثر می گذارد تا بر طول آن و همین موضوع دلیل احتیاج اصلی مراقبت در سالمندان است. هر چند آلزایمر بیماری فراموش شدگان است، اما آنقدر اهمیت دارد که روزی را در سال برای یادآوری آن نامگذاری می نمایند تا کسانی که هنوز فراموش ننموده اند به یاد بیاورند که برای پیشگیری از فراموشی باید همین امروز کاری کرد.

پس بیایید همدیگر را فراموش نکنیم تا روزی جزو فراموش نموده ها نباشیم.

منبع:روزنامه جام جم

ارسال به وسیله کاربر محترم سایت : hasantaleb

/ج