آنالیز اختلال پرخوری در زنان مسن - وبلاگ دانلود شریف

به گزارش وبلاگ دانلود شریف، اختلال خوردن یک اختلال روانی است که شامل الگوی مداوم رفتار های ناسالم مربوط به خوردن غذا است. افراد مبتلا به اختلالات خوردن احساس آشفتگی شدیدی در خصوص خوردن دارند. آن ها بعلاوه ممکن است غذا، وزن و شکل ثابت داشته باشند.

اختلالات خوردن، زنان مسن تر را نیز گرفتار مینمایند!

اختلالات خوردن ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد، اما شرایط اجتماعی برخی از زنان مسن تر را از جستجوی یاری، باز میدارند. در اینجا چند راه برای مبارزه با این اختلال وجود دارد. حدود 30 میلیون آمریکایی دچار اختلال خوردن هستند.

هنگامی که شما در خصوص بی اشتهایی عصبی، بولیمیا و پرخوری عصبی فکر می کنید، احتمالا دختران نوجوان یا جوان در فکر شما به تصویر در می آیند. چرا که اختلالات خوردن در اوایل زندگی ظاهر می شوند و در زنان بیشتر از مردان رایج هستند. اما برآورد شده است که حدود 13 درصد از زنان بالای 50 سال با اختلالات خوردن زندگی را سپری می نمایند.

مراکز درمان اختلالات خوردن مانند مرکز رنفور، در دهه گذشته افزایش 42 درصدی در زنان بالای 35 سال که در پی یاری برای چنین اختلالاتی به این مرکز مراجعه نموده اند، گزارش میدهد.

و چون زنان مسن ممکن است علائم را تشخیص ندهند یا تمایلی به پذیرش ابتلا به این اختلال ندارند، مشکل ممکن است بزرگتر از آن چیزی باشد که ما تصور میکنیم. تحولات زندگی می توانند اختلالات خوردن را تحریک نمایند. دنا کابررا، مدیر کل بالینی مرکز رُزوود برای اختلالات خوردن در آریزونا، به هلث لاین گفت، دلیل اینکه زنان مسن تر دچار اختلالات خوردن میشوند، فرق دارد.

برخی از آنها ممکن است اختلالات خوردن را در دوران نوجوانی خود داشته باشند و چند دهه بهبودی آنها طول بکشد، و اکنون که مسن تر هستند، اختلال آنها عود نموده است. برخی دیگر ممکن است برای مدت طولانی با غذا و اضافه وزن دل مشغولی داشته اند، اما تا به حال هرگز به خطر نیافته اند.

کابرارا شرح داد که از دست دادن شرایط ظاهری در دنیا جوان گرای امروز نیز می تواند به ایجاد اختلالات خوردن یا تحریف تصویر بدن دامن بزند. وی اضافه نمود عوامل دیگر شامل مرگ یکی از عزیزان، طلاق، بیماری های تروماتیک و از دست دادن ناگهانی آرامش درونی، باعث ایجاد چنین اختلالاتی میشوند.

جولی هنگام نوجوانی خود را درگیر خوراکی ها و وزن نموده بود.

او گفت:قبل از رفتن به دبیرستان، وزن زیادی از دست دادم. سپس از دوستانم درباره بولیمیا چیزهایی شنیدم. به نظر می رسید بولیمیا راه خوبی برای حفظ وزن باشد.

اکنون جولی 47 ساله، (که خواسته بود نام خانوادگی اش فاش نگردد) اعتراف کرد که اختلال خوردن خود را از اطرافیان پنهان میکند.

او شرح داد: به نظر می رسد در 40 سالگی شما راحت تر هستید، زیرا هیچ کس نگران شما نیست.

در طی درمان، جولی متوجه شد که اختلالات خوردن او حداقل تا حدی ناشی از عدم حضور مکرر همسرش به دلیل شغلی که دارد، است. او برای شیفت های شبانه همسرش و سفرهای خارج از شهر او، با ذخیره کردن خوارکی ها برای سرگرمی و خوش گذرانی برنامه ریزی میکرد.

کیمبرلی هرشنسون، درمانگری در شهر نیویورک، در زمینه اختلالات خوردن و تصویر بدن تخصص دارد.

او به هلث لاین گفت: زندگی پر از دوره های گذرا است، به ویژه هنگامی که شما پا به سن می گذارید، و این مسئله بر رفتار خوردن و تصویر شما از بدنتان تأثیر می گذارد.

هرشنسون گفت: معمولا وقتی کسی در دوران نوجوانی با اختلال خوردن دست و پنجه نرم می نماید، بعد از آن در زندگی مستعد عود این اختلال است. اگر در تمام طول زندگی رابطه سالمی با غذا داشته باشید بعید است که در دوران میانسالی دچار اختلال خوردن شوید - گرچه این اتفاق می افتد.

وی شرح داد هنگامی که احساس می کنید همه چیز از کنترل خارج شده است، ممکن است سعی کنید به وسیله غذا و مسائل بدن کنترل را بدست آورید.

هرشنسون گفت: این عمل در واقع یک مکانیزم مقابله ناسالم است که وقتی فرد در دوره ای از زندگی با مسئله ای روبرو می گردد این کار را می نماید.

درمان ممکن است برای خانم های مسن متفاوت باشد

کابررا گفت: برای کسانی که در دوران میانسالی به بعد دچار این مشکل میشوند، مسائل درمانی منحصر به فردی وجود دارند.

زنان مسن تر ممکن است برای تغییر شرایط چرخه زندگی عادی خود احتیاج به یاری داشته باشند. زنان مسن تر ممکن است سخت تر درمان را قبول نمایند.

کابررا شرح داد: تجربه من این است که با توجه به فشارهای زندگی حرفه ای، خانوادگی، منابع اقتصادی و زندگی خانوادگی، برای زنان مسن تر ممکن است سخت تر باشد که زمانی را صرف درمان و اولویت دادن به این اختلال نمایند. بعلاوه ممکن است مراقبت و احساس دلسوزی برای خود، برای آنان مشکل تر باشد. بعلاوه، بعدها در زندگی، این رفتارها بیشتر تبدیل به عادت شده و ترک آنها ممکن است دشوارتر گردد.

عواقب سلامتی این اختلال در هر سنی جدی هستند.

هرشنسون گفت: وقتی شما جوان هستید، بدن شما می تواند بیشتر مقاومت کند.

هنگامی که شما مسن تر می شوید، محدودیت و پاکسازی تاثیر بیشتری دارد و شما نمی توانید به سرعت به عقب برگردید.

جولی هنگامی که جوان بود درمان نشد.

او گفت: من از برادر بزرگترم بیشتر از همه می ترسیدم، او هر وقت که من بعد از غذا برای پاکسازی (استفراغ عمدی) به دستشویی می رفتم به پدر و مادرم می گفت. این مسئله پیچیده تر شد، زیرا او همواره مراقب من بود.

در این شرایط همه چیز متفاوت بودند.

او شرح داد:همان طور که بزرگتر شدم، اندکی با بولیمیا مبارزه کردم، اما با گفتن اینکه به خاطر میگرن استفراغ میکنم توانستم این اختلال را پنهان کنم. اما پاکسازی در واقع باعث ایجاد میگرن شد، بنابراین استفراغ کردن باعث شد تا روزها در تختخواب باشم. بنابراین، به تدریج استفراغ عمدی را کنار گذاشتم.

جولی تا به امروز یک برنامه پرخوری (binge eating) 10 هفته ای را گذرانده است و یک سال در کلینیک اختلالات خوردن اختلال خود را پیگیری نموده است.

شناخت علائم

به گفته کابررا، تغییرات در الگوهای خوردن، رژیم غذایی یو یو و تغییرات وزن میتوانند نشان دهند که آیا یک فرد مبتلا به اختلال خوردن هست یا خیر.

بعلاوه ورزش وسواسی، اضطراب و افزایش انزوا میتوانند نشانه های این اختلال باشند.

هرشنسون می گوید بسته به افراد این نشانه ها متفاوت هستند.

برخی افراد ممکن است تشخیص ندهند که دچار اختلال خوردن هستند و وقتی متوجه میشوند شگفت زده خواهند شد. برخی دیگر ممکن است حتی بیشتر عقب نشینی نمایند و گوشه گیر شوند.

او هشدار داد: برترین کار این است که اجازه دهید شخص بداند که شما او را دوست دارید و مراقبت او هستید و همواره با او صحبت کنید. برای پیدا کردن پشتیبانی لازم به آنها یاری کنید. اما وقتی با کسی برخورد می کنید مراقب باشید. آنها ممکن است بسیار دفاعی باشند و بگویند که هیچ مسئله ای ندارند.

هرشنسون گفت زنان مسن تر ممکن است به خاطر ننگ داشتن یک بیماری مربوط به دوران جوانی و نوجوانی احساس شرمساری نمایند.

او گفت: مراجعه نمایندگان مسن تر من (من دو بیمار در سن 50 سالگی دارم) به مراکز درمانی نمی فرایند.

راه هایی برای رهایی از این اختلال وجود دارند.

اختلالات خوردن پیچیده هستند.

کارربرا توصیه میکند: به خاطر قدرت اراده یا عدم تعهد نیست که آنها قادر نیستند خودشان را بهتر نمایند. اختلالات خوردن یک نوع بیماری است. یاری، پشتیبانی و بهبودی در دسترس است.

هرشنسون با این توصیه موافق است.

اگر دچار اختلال خوردن هستید، خودتان را سرزنش نکنید. شما می توانید راه های سالم تری برای مقابله با این اختلال پیدا کنید. بدانید که تنها نیستید. گروه های پشتیبانی در سراسر کشور، در جامعه و در فضای مجازی وجود دارند. شما مجبور نیستید برای همواره با این اختلال زندگی کنید. راه هایی برای رهایی از اختلال وجود دارند، اما کار و زمان می طلبد.

وی اضافه نمود: این احتمالا برترین توصیه ای است که می توانم بکنم. شما باید به فکر خود باشید و اختلال خوردن خود را جداگانه تصور کنید. درست است که شما احتمالا می خواهید دوستانی داشته باشید و با آنها معاشرت کنید و خوب بخورید و از خودتان مراقبت کنید. اما اختلال خوردن مغز شما را زیر سلطه خود قرار داده است.

در واقع سعی کنید بفهمید که اختلال خوردن نباید شما را تحت تسلط خود قرار دهد. به زبان آورید که اختلال خوردن به شما می گوید که شما سزاوار خوردن نیستید یا اینکه شما احتیاج به خوردن ندارید، اما لازم نیست که این کار را انجام دهید.

جولی هنوز در فراز و نشیب های درمان قرار گرفته است. او اعتقاد ندارد که میتواند واقعا از اختلال خوردن برای همواره رهایی یابد.

جولی گفت: من به زنان می گویم که کلینیک اختلالات خوردن منبعی عالی برای یاری است. من یک برنامه سرپایی 60 روزه چهار ساعت در هفته را به اتمام رساندم و سپس یک سال تحت درمان گروهی و درمان یک به یک قرار گرفتم. زنانی که در گروه درمانی خود دیدار کردم شگفت انگیز بودند. من چیزهای زیادی از آنها آموختم.

او گفت.بعلاوه، ممکن است مدتی طول بکشد تا درمانگر مناسب پیدا کنید. من تا به حال چند درمانگر داشته ام که واقعا با آنها ارتباط برقرار نمی کردم. وی اضافه نمود: تسلیم نشوید. درمانگر مناسب برای شما پیدا خواهد شد.

منبع: سایت راستینه

منبع: راسخون