یک پرونده باز؛ آیین نامه محدودکننده استخدام خارجی ها - وبلاگ دانلود شریف

به گزارش وبلاگ دانلود شریف، آیین نامه استخدام بازیکن خارجی در لیگ برتر ایران اگرچه می تواند مانع استخدام بازیکنان بی کیفیت باشد اما فوتبال ایران به کیفیت فنی و بنیه مالی نرسیده است که در استخدام بازیکنان خارجی چندان بتواند ملاک بازی های ملی را در نظر بگیرد.

چه بسا به طور مثال بازیکنان آفریقایی پرشماری باشند که در دو سال اخیر چهار بازی ملی انجام نداده باشند اما در لیگ برتر ایران ستاره شوند و بدرخشند.

در اینکه باید مقابل تخلف باشگاه گل گهر سیرجان در استخدام باگناما شدیدترین رأی صادر گردد تا جعل مدارک بازیکن هنگام استخدام تکرار نگردد شکی نیست اما پرونده این بحث می تواند باز باشد که آیین نامه محدودنماینده استخدام بازیکن خارجی آیا بر اساس نیازهای فنی تیم های لیگ برتر و متناسب با کیفیت فنی لیگ ایران نوشته شده است یا خیر.

موضوع دیگر، اقتصاد باشگاه های ایرانی است. به جز باشگاه گل گهر (که به رغم تمول، متخلف هم شناخته شده است) و یکی دو باشگاه دیگر در لیگ برتر که شرایط مالی خوبی دارند و این شرایط وابستگی به اقتصاد فوتبال ندارد، ما با خیل باشگاه های بدهکار در لیگ برتر مواجهیم که حتی ورشکسته اند اما به علت دولتی یا خصولتی بودن مالکیت، می توانند ورشکستگی را هر سال تکرار نمایند. اینکه توقع داشته باشیم این باشگاه ها همواره توان مالی استخدام بازیکنانی با سوابق ملی را داشته باشند، کمی عجیب و ناهمخوان با اقتصاد فوتبال ایران است.

بازیکنان ناشناس و با کارنامه نه چندان معتبر، پیش تر در همین لیگ برتر به ستاره تبدیل شده اند و چندین باشگاه برای استخدام آنها در سال های بعد سر و دست شکسته اند.

قیمت بازیکنان ایرانی در لیگ برتر آنچنان گزاف و نامتناسب با کیفیت فنی آنهاست که استخدام بازیکنان خارجی بدون کارنامه ملی و موارد دیگر در نظر گرفته شده در آیین نامه سازمان لیگ، برای باشگاه ها به صرفه است. بازیکنان ایرانی بدون آنکه حتی بازاری در فوتبال آسیا داشته باشند، رقم هایی بیش از ده میلیارد تومان قرارداد می بندند. رقم قرارداد چند بازیکن ایرانی که شاید در هر فصل فرصت انتقال به لیگ قطر یا امارات را پیدا نمایند، به ملاک قیمت گذاری روی بسیاری از بازیکنان لیگ برتر تبدیل شده است.

این ناوارد بودن مدیران باشگاه ها را نشان می دهد که تن به امضای قراردادهای گزاف می دهند، در حالی که قیمت جهانی بازیکنان ایرانی ارقام ده میلیاردی نیست و بازار جهانی با این ارقام برای آنها وجود ندارد.

جو رسانه ای در فضاهای هواداری گاهی قیمت یک بازیکن میانه را تا چند برابر افزایش می دهد و تجربه نشان داده است که تخلفاتی در قیمت گذاری آنها رخ می دهد.

در چنین فضایی، گاهی ممنوعیت استخدام بازیکن خارجی باعث افزایش قیمت بازیکنان داخلی شده است، مثل فصل گذشته که ممنوعیت حضور خارجی ها، بازیکنان ایرانی میانه را در قیمت گذاری به فوق ستاره تبدیل کرد، فوق ستاره در قرارداد و بیکاره در میدان مسابقه ها. گاهی یک فصل حضور در لیگ قطر، بازیکن ایرانی را با چند برابر قیمت به لیگ ایران برمی گرداند. نمونه اش را در استقلال و پرسپولیس هم پیدا می کنیم. بازیکنانی که در لیگ ستارگان قطر بازار کار نداشتند اما در برگشت به تیم ایرانی، قیمت شان هم مقدار نرخ های گزاف فوتبال قطر بود.

الگوی مالی باشگاه ایرانی نمی تواند فوتبال قطر باشد، نه الگویی مناسب و حرفه ای است (حتی اگر برگزارنماینده جام جهانی بحث برانگیز 2022 باشند) و نه امکان مالی اجرای آن در لیگ ایران وجود دارد. این تقلیدها در قیمت گذاری بازیکنان نیز جز ورشکستگی پنهانی باشگاه های ایرانی اثر دیگری ندارد.

پرونده بحث درباره آیین نامه محدودنماینده سازمان لیگ باید باز باشد تا به آیین نامه ای با آنالیز جوانب بیشتر دست پیدا کنیم. به این نکته نیز توجه داشته باشیم که تخصص سازمان لیگ در تدوین این آیین نامه هم بحث برانگیز است.

*روزنامه نگار

منبع: ایران ورزشی